 |
| Αν θέλει να γίνει Δήμαρχος, ο Μιχάλης Βρεττός πρέπει να αφήσει το παρελθόν πίσω του |
«Δεν βιάζομαι (σσ. να δηλώσω υποψήφιος Δήμαρχος), γιατί πολύ
απλά δεν νοιάζομαι για την καρέκλα. Εξάλλου οι εκλογές αργούν. Ο κόσμος θα
επιλέξει αυτόν που θέλει για Δήμαρχο» έγραψε, απαντώντας στον Κασσαβό ο Μιχάλης
Βρεττός.
Φυσικά για την υποψηφιότητά του δεν μας πέφτει λόγος, όμως,
επειδή σε αυτή τη χώρα ο καθένας τοποθετείται επί παντός επιστητού, μπορούμε κι
εμείς να καταθέσουμε τη δική μας άποψη.
Να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι ο Μιχάλης Βρεττός έκλεισε
ήδη, έξι χρόνια παρουσίας στα κοινά, από τα οποία τα τέσσερα σε θέσεις ευθύνης,
ως Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος Νομικού Προσώπου.
Συγκεντρώνει, κατά γενική ομολογία, τα χαρακτηριστικά που
θεωρούνται σημαντικά από το εκλογικό σώμα για έναν υποψήφιο, όπως το νεαρό της
ηλικίας και το επικοινωνιακό χάρισμα.
Το 2019 που είναι χρονιά εκλογών, ο Μιχάλης θα έχει
συμπληρώσει εννέα χρόνια στην Αυτοδιοίκηση. Με αυτή την προίκα πιστεύει ότι πρέπει
να κάνει το επόμενο βήμα και ήδη το έχει αποφασίσει, όπως λένε όσοι τον
γνωρίζουν καλά.
Φυσικά δεν είναι κακό για τον καθένα να τρέφει φιλοδοξίες,
γιατί η καλώς νοούμενη φιλοδοξία, όπως η συγκεκριμένη, αποτελεί την κινητήρια
δύναμη της κοινωνίας.
Με τη δύναμη της νιότης και την οικογενειακή οικονομική
ευχέρεια, δικαιούται να κάνει όνειρα. Μόνο που τα όνειρα δεν είναι αρκετά.
Χρειάζονται και άλλα πράγματα για να κερδίσει κανείς τις εκλογές σε ένα μεγάλο
Δήμο και μάλιστα με τις ιδιαιτερότητες του Μενιδίου.
Αλλά τότε γιατί δεν παίρνει την πάσα που του δίνει ο
Κασσαβός και μάλιστα δηλώνει ότι δεν νοιάζεται για την καρέκλα κι ότι είναι
νωρίς ακόμα;
Συγγνώμη, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Είναι δυνατό να φιλοδοξεί
(και καλά κάνει) να γίνει Δήμαρχος, αλλά να δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρει η
καρέκλα; Δηλαδή, αν εκλεγεί, θα στέκεται όρθιος;
Αλλά αν η φράση αυτή αποτελεί λογοπαίγνιο ή ελιγμό, σίγουρα
η άποψη ότι οι εκλογές αργούν ακόμα είναι απόλυτα λαθεμένη.
Οι εκλογές είναι πολύ κοντά, ιδίως για έναν υποψήφιο Δήμαρχο
που αυτή τη στιγμή δεν έχει τίποτα.
Τι θα έπρεπε να έχει; Τα αυτονόητα, δηλαδή σχήμα και στίγμα.
Μα απλά λόγια ο Μιχάλης χρειάζεται, επειγόντως, παράταξη και αυτόνομο αυτοδιοικητικό
λόγο.
Τα έχει σήμερα αυτά τα δύο ο Μιχάλης; Όχι βέβαια. Είναι
εγκλωβισμένος στην παράταξη Ντούρου κι όσες φορές προσπαθεί αν αρθρώσει δικό
του αυτοδιοικητικό λόγο, σπεύδει εκ των υστέρων να τον καπελώσει ο Ντούρος.
Βέβαια κάποιοι λένε ότι με τον κλεφτοπόλεμο που διεξάγει
κατά του Κασσαβού, ως μέλος της παράταξης Ντούρου, προβάλλεται χωρίς να
φθείρεται, αλλά δεν έχουν δίκιο. Ο Κασσαβός τον έχει πολλές φορές «τσαλακώσει»
χωρίς να μπορεί εν συνεχεία να πάει την αντιπαράθεση στα άκρα, όπως θα έπρεπε,
για λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής. Μ’ άλλα λόγια μπαίνει στο ρινγκ και δίνει
την πρώτη γροθιά, αλλά στη συνέχεια τις τρώει γιατί χρειάζεται την άδεια του
Ντούρου για να ρίξει και δεύτερη…
Ενδεχομένως η παραπάνω κατάσταση θα μπορούσε να αποτελεί
μέρος μιας στρατηγικής που θα στόχευε να θέσει το Μιχάλη επικεφαλής ενός
ενωτικού σχήματος, την τελευταία στιγμή, δηλαδή στις αρχές του 2019. Από ποιους
όμως θα μπορούσε να συγκροτηθεί αυτό το σχήμα; Ο Σπύρος Βρεττός έχει πάρει τις
αποφάσεις του και το παλικάρι πάει στις ταβέρνες υπό τον όρο ότι θα είναι αυτός
ο επικεφαλής.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες ο Μιχάλης θα μπορούσε να εκφράσει το
μέτωπο Μουστακάτου-Ντούρου, αλλά μόνο αν αποσυρθεί ο Σωτήρης, που μάλλον δεν
θέλει να το κάνει.
Παρόλο που, κατά γενική ομολογία, έχει φάει τα
αυτοδιοικητικά του ψωμιά κι έχει κερδίσει από την Αυτοδιοίκηση περισσότερα απ’
όσα του αξίζουν, ο Σωτήρης εξακολουθεί να κάνει όνειρα, παριστάνοντας τον «Πατερούλη»
μιας παράταξης στην οποία ο Μουστακάτος εξακολουθεί να διεκδικεί το ρόλο του
Πατριάρχη. Όνειρα που εκφράζονται στο facebook από τον Γιάννη Παπασωτηρίου και
το Λουκά Αμανατίδη, δηλαδή δύο εντελώς φανταστικά πρόσωπα…
Αλλά ακόμα κι αν ο Ντούρος έχει αποφασίσει να κάνει πίσω,
εξυπηρετεί τον Μιχάλη να γίνει ο νέος επικεφαλής της παράταξης του Ντούρου,
κουβαλώντας, συνειρμικά, μαζί του και τα βαρίδια του παρελθόντος; Δεν πρέπει σα
νέος άνθρωπος να εμπνεύσει νέους ανθρώπους για κάτι νέο στην πόλη;
Αυτό που οφείλει να κατανοήσει ο Μιχάλης, αν θέλει να
συνδέσει τα όνειρά του με την πραγματικότητα είναι να εφαρμόσει τη φράση του
Σημίτη για «καθαρές λύσεις». Κι ότι στη ζωή, άρα και στην πολιτική, χρειάζεται
τόλμη. Ο τολμών νικά δε λένε οι καταδρομείς;
Όχι ότι χρειάζεται καταδρομική ενέργεια για να διεκδικήσει
το Δήμο Αχαρνών. Ίσα-ίσα χρειάζεται μεθοδικότητα στρατηγική και τακτική. Αλλά
και να μη χάνει τις ευκαιρίες που του προσφέρει η ζωή. Ποτέ δεν καταλάβαμε
γιατί αποφεύγει, συστηματικά, να ασκήσει καθήκοντα Αντιπροέδρου στο Δημοτικό
Συμβούλιο, παρόλο που του δίνεται σχεδόν σε κάθε συνεδρίαση η ευκαιρία, λόγω
των συχνών απουσιών της Προέδρου Μαρίας Χαριτίδου. Δεν θα αποκόμιζε ως Πρόεδρος
φωτογραφικά πλάνα, κύρος και ευρύτερη αποδοχή;
Ταπεινή μας άποψη είναι ότι ο Μιχάλης πρέπει να πάψει να
ταλαιπωρεί τη σιλουέτα του στις ταβέρνες, τρώγοντας παϊδάκια με τους απόμαχους
της αυτοδιοίκησης. Είναι ώρα να πάρει αποφάσεις που θα τον κάνουν πρωταγωνιστή των
εξελίξεων.
Πρώτο βήμα θα μπορούσε να είναι η ανεξαρτητοποίησή του από
την θνησιγενή παράταξη του Ντούρου, σε συνδυασμό με τη δημόσια δήλωσή του ότι
θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος και δεύτερο η συγκρότηση παράταξης με διακήρυξη
αρχών και θέσεων και δημιουργία συλλογικών οργάνων.
Άλλη λύση δεν υπάρχει, αν θέλει να μπει στο παιγνίδι. Κι όσο
καθυστερεί, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Μ’ άλλα λόγια ο χρόνος λειτουργεί σε
βάρος του, γιατί εκτός των άλλων, θα πρέπει να πείσει το εκλογικό σώμα ότι η
υποψηφιότητά του δεν είναι ευκαιριακή, αλλά εκφράζει συγκεκριμένο πλαίσιο θέσεων
και δράσεων για την προκοπή του τόπου.
Αν τώρα περιμένει τη στήριξη του ντόπιου κατεστημένου, υπό
μορφήν ενός ιδιότυπου χρίσματος, θα πρέπει
να ξέρει ότι θα του τη δώσει, μόνο αν είναι η έσχατη λύση και πάντως με αντάλλαγμα
τη μόνιμη κηδεμόνευσή του.
Μ’ άλλα λόγια αν ο Μιχάλης επιδιώξει τη στήριξη του ντόπιου
κατεστημένου θα πρέπει να μιμηθεί το παράδειγμα του Φάουστ. Να πουλήσει δηλαδή
την ψυχή του στο διάβολο…
ΥΓ. Φυσικά η υποψηφιότητα του Δημάρχου δεν είναι το παν για
το Μιχάλη, που ήδη έχει πολλά πράγματα: Μια αξιολάτρευτη γυναίκα, ένα χαριτωμένο
παιδάκι, ικανότητα επαγγελματικής ανέλιξης και μια σίγουρη θέση στο Δημοτικό
Συμβούλιο, με όποιο συνδυασμό επιλέξει.
Αν όμως θέλει να γίνει Δήμαρχος, έχει αργήσει. Πρέπει να
επιταχύνει το βηματισμό του και κυρίως
να πάρει αποφάσεις…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου