Ανελέητο το Μαρτύριο, στο λόφο των 40 Μαρτύρων

ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΣΕ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ – ΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΖΕΦΥΡΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΙΟΜΕΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ

 

Μόνιμος κάτοικος η Πυροσβεστική 

Ποιος νοιάζεται για τις δυνάμεις της πυροσβεστικής που αναλώνονται καθημερινά στο Λόφο των 40 Μαρτύρων και της Λίμνης; Ποιος για την καταστροφή του φυσικού κάλους; Ποιος για την υγεία των κατοίκων που αναπνέουν σε καθημερινή βάση τους δηλητηριώδης καπνούς; 

Για τους πολίτες των εργατικών κατοικιών του Προφήτη Ηλία, της Άνω και Κάτω Λίμνης και του βόρειου Ζεφυρίου, οι σειρήνες της πυροσβεστικής που ακούγονται σε καθημερινή βάση, δεν αποτελούν είδηση, αλλά κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Ούτε φυσικά οι μαύροι καπνοί που αναδύονται από τα κλεμμένα καλώδια και που σε καθημερινή βάση καίνε οι τσιγγάνοι, για να εξοικονομήσουν χρήματα από τον χαλκό που απομένει απ’ αυτά. Απλά ο κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται τα εξής: 

Η Δημόσια Υγεία των κατοίκων και ιδιαίτερα των παιδιών και των ευπαθών ομάδων της ευρύτερης περιοχής και πιο συγκεκριμένα σε Αχαρνές – Ζεφύρι και Άνω Λιόσια (βλέπετε ο ουρανός δεν έχει σύνορα) τίθεται σε άμεσο κίνδυνο, καθώς σε καθημερινή βάση, αναπνέουν το δηλητήριο που εκλύεται από τα καμένα καλώδια. Κανείς δεν νοιάζεται; Που είναι οι Δημοτικές Αρχές ν΄ αναλάβουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες; Που άραγε ζουν οι Ευρωπαίοι Δήμαρχοι; Σε άλλους τόπους; Που είναι η Αντιπεριφερειάρχης που πέρσι είχε κάνει συσκέψεις επί συσκέψεων και βαρύγδουπες δηλώσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος των καλωδίων που πνίγουν τη Δυτική Αττική; Και για να μην ξεχνάμε, ήταν πέρσι το καλοκαίρι που για τους ίδιους λόγους θρηνήσαμε τον άδικο χαμό ενός πυροσβέστη…

Αλήθεια αναρωτήθηκε κανείς γιατί οι δυνάμεις τις Πυροσβεστικής πρέπει να αναλώνονται καθημερινά στις παρυφές των 40 Μαρτύρων και της Λίμνης αντί να φυλάνε τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας που μένει απροστάτευτος; 

Αλήθεια δεν υπάρχει φρένο στην κλοπή της Δημόσια περιουσίας δηλαδή τα καλώδια, που αφήνουν για μήνες ή και για χρόνια ολόκληρες συνοικίες στο σκοτάδι; Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τους κλέφτες του χαλκού και τους κλεπταποδόχους των σκράπ; 

Αλήθεια κανείς δεν νοιάζεται για τον ιστορικής, περιβαλλοντικής και φυσικού κάλους σημασίας Λόφο των 40 Μαρτύρων που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει υπερτοπικό πόλο αναψυχής, περιπάτου κι άθλησης για τους κατοίκους Αχαρνών, Ζεφυρίου και Άνω Λιοσίων κι αντ’ αυτού έχει γίνει έρμαιο και γκέτο των Αθιγγάνων, των περιθωριακών που βρίσκουν εκεί καταφύγιο και του κάθε ασυνείδητου; 

Αλήθεια είναι τόσο ανίκανο το Κράτος; Τόσο ανίκανη η Περιφέρεια; Τόσο ανίκανοι αυτοί οι Δήμαρχοι; Έλεος πια !